Als aanstaande ouders met deze keuze worden geconfronteerd drukt dit een enorme stempel op het mentale welzijn van de aanstaande ouders, ongeacht de keuze die ze maken. Als ze besluiten het kindje te houden, is de tweede helft van de zwangerschap niet meer ontspannen. Angst voor de ernst van problematiek waar ouders mee geconfronteerd gaan worden na de geboorte kunnen een zware druk vormen. Bij besluit om een zwangerschap te beëindigen vindt naast schuldgevoel ook rouw plaats. Daarnaast hebben deze ouders te maken met de omgeving waarin iedereen wel een mening heeft en dit vaak ook ventileren. Naast eigen emoties en gevoelens worden de ouders dan ook geconfronteerd met emoties en gevoelens van anderen. Ondanks dat dit een privé aangelegenheid zou zijn, heeft ook de werkomgeving hiermee te maken. Ouders moeten aangeven op het werk dat het kindje toch niet komt en misschien moeten eerder gemaakte afspraken teruggedraaid worden. Er is veel confrontatie voor ouders met het verdriet dat ze voelen.
Over het algemeen voelt de omgeving wel mee, maar helaas is dit gevoel vaak na een paar weken verdwenen voor de omgeving en gaat men over tot de orde van de dag. De ouders zelf zitten echter nog middenin het rouwproces dat maanden kan duren. Het verlies, maar ook de tijd die anders ‘zwanger’ doorgebracht zou worden, de uitgerekende datum, de kraamperiode, de periode dat er weer teruggegaan zou worden naar het werk etc. Al deze momenten zijn confronterend voor de ouders en niet echt in het beeld van de omgeving. Depressie ligt bij deze ouders op de loer en dat kan uiteindelijk het functioneren langdurig ernstig beïnvloeden.
Als werkgever kun je deze periode wel ondersteunen door een luisterend oor te bieden, te kijken wat de werknemer nodig heeft, geen druk te leggen op de werknemer om terug te keren naar het werk binnen een tijdspanne die voor de werknemer niet mogelijk is, ongeacht de wet en regelgeving. Tuurlijk kun je als werkgever dingen eisen, maar gevolg is waarschijnlijk dat een werknemer zich ziek gaat melden. Als je als werkgever meer betrokken bent, luistert wat een werknemer nodig heeft en laat zien dat het welzijn van de werknemer belangrijk is, verhoog je de loyaliteit van de werknemer. Bij terugkeer naar werk zal zo’n werknemer dit terugbetalen in goed functioneren en minder verzuim. Uiteindelijk levert dit de werkgever ook meer winst op: over de hele lijn minder verzuim en meer betrokkenheid bij het werk door de werknemer als gemerkt wordt dat de persoon zelf wordt gezien en er gegeven wordt om het emotionele welzijn. De betrokkenheid vanuit de omgeving en daarmee ook vanuit de werkgever, kunnen bijdragen aan vermindering van de ernst van mogelijke depressie, sneller en beter verwerken van de rouwperiode en betere terugkeer naar werk.
Als zoiets een werknemer is overkomen is het uiteraard fijn als zich weer een zwangerschap aandient, maar zo’n zwangerschap is dan al een stuk meer beladen waardoor er meer mentale druk bij de ouders zal zijn.
Als de 20 weken echo wel goed is gegaan, is dit deel van de zwangerschap meestal het meest rustig, ookal groeit de baby snel. Als alle afspraken tussen werkgever en werknemer gemaakt zijn, hoeft er in deze periode weinig gedaan te worden. MAAR… dit is wel bij uitstek het moment dat de werkgever kan gebruiken om bij te dragen aan welzijn van de werknemer en zelf voor een deel terugkeer naar werk beter te maken.
