Professionele belemmeringen voor communicatie met ouders.
Als professionals die ouders ondersteunen kunnen we barrières tegenkomen die een open gesprek met ouders in de weg staan. Hier zijn er enkele situaties en voorbeelden van wat we kunnen doen als u ze opmerkt:
1. Tijdgebrek – De werkdruk moet omlaag of telefoontjes kort maken.
Wat kunnen we doen?
Het is moeilijk om meer tijd te creëren. We kunnen ons best doen om tijd te maken, maar als we ontdekken dat er gewoon niet genoeg uren in de werkdag zijn, moeten we met onze lijnmanagers praten.
2. Niet weten wat te vragen of hoe een gesprek te beginnen.
Wat kunnen we doen?
Afhankelijk van de persoon kun je kiezen voor een combinatie van directe vragen en verkennende vragen.
3. Bevooroordeeld door onze eigen gedachten, bijvoorbeeld ons eigen leven thuis, of eerdere afspraken op de dag.
Wat kunnen we doen?
Vergeet niet om voor jezelf te zorgen. Het kan gemakkelijk zijn om jezelf onderaan de lijst te plaatsen wanneer we anderen de hele dag steunen. We weten dat pauzes, water drinken en lunchen belangrijk is, maar deze zijn gemakkelijk over te slaan.
Korte ademhalingsoefeningen tussen afspraken kunnen helpen om onze gedachten te resetten. Probeer deze korte oefening: Adem langzaam, voor 4 tellen, in met je middenrif (de spier net onder je ribben). Houd 4 tellen vast en adem dan weer, voor 4 tellen, uit. Je kunt dit in je auto doen tussen bezoeken door, in een afspraak- of behandelruimte of thuis tussen zoomgesprekken door!
4. Zich ongekwalificeerd voelen/niet in de juiste rol zijn om vragen te stellen.
Wat kunnen we doen?
Je hoeft geen getrainde therapeut of psycholoog te zijn om een luisterend oor te bieden. De eerste stap is om iemand het vertrouwen te geven om hulp te vragen, en het gevoel te geven dat het verzoek voor hulp is gehoord en begrepen. Een belangrijk onderdeel van alle psychologische therapieën is de positieve verstandhouding. Of je nu de persoon bent die de ondersteuning zal bieden, of hen zal doorverwijzen naar andere vormen van ondersteuning, jij kunt er voor zorgen dat er geen schaamte is om meer ondersteuning te vragen.
5. Aannames.
Wat kunnen we doen?
Zet je eigen aannames opzij en luister aandachtig naar wat de persoon zegt. Maak duidelijk dat je hebt begrepen wat er is besproken. Soms kunnen we onze aannames aan het begin van het gesprek opzij zetten, maar komen ze tijdens het gesprek terug. Als je dit opmerkt, zet de aannames dan weer opzij en blijf luisteren.
