Soms zit je in een situatie waarbij je eigenlijk wel weet hoe het zit, maar je je door allerlei factoren toch tegen laat houden om naar de kennis te handelen. Zo hebben we bij PATH al meermalen moeders gehad die tegen ons zeiden waar ze tegenaan liepen en eigenlijk zelf de oplossing ook al hadden, maar niet goed wisten hoe ze het vervolgens moesten aanpakken. De problemen waren allemaal individueel en daarmee verschillend, en tegelijkertijd ook zo overeenkomstig. Zo hadden we een moeder die, wat zij zelf noemde, een verrassingszwangerschap had. Ondanks gebruik van voorbehoedsmiddelen was zij toch zwanger geworden. Haar partner was hier niet echt blij mee, maar ze hadden besloten om toch samen voor het kindje te zorgen. Helaas bleek in het handelen dat de vader toch minder achter deze beslissing stond, waardoor de moeder zich in allerlei bochten draaide om het thuis toch maar ‘fijn’ te houden. Ook hadden we een moeder die samen met haar partner heel blij was met hun baby, maar de oma was er van overtuigd dat ze geen goede ouders waren, omdat ze beide nogal jong waren. Oma zou alles beter weten en ‘nam de boel over’. De ouders waren hier niet blij mee, maar hadden toch iets van een afhankelijkheidspositie ten opzichte van de oma, omdat zij wel regelmatig op haar kleinkind past. Er was een vader die bij ons aanklopte, omdat hij eigenlijk niet meer wist hoe hij met de hele thuis situatie om moest gaan. Hij had samen met zijn vrouw een kindje gekregen, waar ze heel blij mee waren, maar er was sprake van een moeilijke start. Moeder had heel veel last van allerlei problematiek rondom de geboorte, ook al was dit al bijna een jaar later. Als vader soms aangaf dat hij ergens tegenaan liep, had zijn vrouw altijd een acuut probleem, waardoor hij zijn eigen belang weer naar de achtergrond schoof. Zo hebben we tal van voorbeelden gehoord, die allemaal verschillend waren, en tegelijkertijd in de kern hetzelfde zijn. Het gaat hier namelijk om communiceren en het gevoel hebben dat je recht hebt om voor jezelf op te komen. Wat vaak gezien wordt, is dat men meningen en gevoelens voor zich houdt om de lieve vrede te bewaren. Niemand zit tenslotte te wachten op ruzie en onbegrip. Tegelijkertijd zorgt het er voor, dat je jezelf niet meer bent. Je gaat je op een andere manier gedragen. Bij het eerste voorbeeld ging de moeder alles oplossen, waardoor ze veranderde in een tijgermoeder, terwijl ze dat niet wilde en haar partner absoluut verafschuwde. De tweede vrouw werd steeds stugger naar oma en sprak nog maar minimaal, waardoor oma de conclusie trok dat ze het kind niet aankonden, want ze waren vast overvraagd en bij de vader was het zo dat hij zichzelf steeds meer afstand nam van zijn gezin, omdat hij met zijn eigen gevoelens overhoop lag die hij niet op een rijtje kreeg.

Praten helpt! Maar de drempel moet je wel nemen. Soms pakt het inderdaad uit dat er eerst ruzie ontstaat, omdat iedereen eigenlijk handelt vanuit het inzicht dat eigen handelen het beste is. Maar als dat het uitgangspunt is, kun je misschien ook wat respect opbrengen voor de mening van een ander en dan proberen uit te leggen wat jou eigen perspectief is. En als je niet kunt praten met de persoon waar je de problemen mee hebt, is het wel mogelijk te spreken met andere mensen. Want als je praat, zet je het probleem vaak voor jezelf op een rij en kun je het oplossen óf door praten kom je er achter wat het probleem daadwerkelijk is. Praat met partner, vrienden of zoek een professional. Praten is belangrijk. Als je dat niet doet, wordt het iets dat gaat woekeren en er voor zorgt dat jij gaat veranderen en deze veranderingen zijn meestal niet goed voor je mentale welzijn wat weerslag heeft op alle relaties, dus ook die met je kindje!


Informatie is te vinden op path-perinatal.eu/nl of mail naar: wagemakerJ@Maasstadziekenhuis.nl