Als de stress langdurig aanwezig is, kan dit leiden tot huilgedrag van de baby. Langdurig huilende baby’s (huilbaby’s) verhogen de stress nog meer. De baby zelf kan ook zorgen voor een stressreactie. Stel dat je baby huilt. Hierdoor kun je gespannen raken, want je wilt niet dat je baby huilt. Je hebt alles al geprobeerd: luier verschoont, eten gegeven, boertje gelaten, maar je baby blijft maar huilen. Dat kan gebeuren. Misschien voelt je baby zich niet zo prettig op dat moment, maar als jij een baby oppakt en tegen je aanhoudt, kan dit vaak al helpen. Dit helpt alleen niet als je zelf gespannen bent. Als je ontspannen bent en je pakt je baby op, dan merkt je baby aan jouw ademhaling en spierspanning, maar ook aan de hoogte van je stem, dat alles oké is en dan kalmeert je baby ook (emotieregulatie via de ouder).
Als je gespannen bent, en je spieren zijn gespannen, je ademhaling is oppervlakkiger en je stem klinkt wat anders, geef je als signaal aan je baby af dat er stress is. Zo kun je je baby niet gerust stellen, wat je ook zegt en probeert. Om de emoties van je baby te kunnen regelen, moet je je eigen emoties onder controle hebben. Wat je het beste kunt doen in zo’n geval is samen met je baby op bed gaan liggen. Liefst in een donkere kamer zonder verdere prikkels. Dit ontspant jou en daarmee ook je baby. Als jullie dat een paar keer gedaan hebben, zal het steeds makkelijker gaan om de emoties van je baby te reguleren.